Parijs, 1940. Ondanks de bezetting is het prestigieuze Ritz Hotel erin geslaagd open te blijven. De bar wordt een favoriete plek voor Nazi’s die graag de Franse verfijning willen proeven. De gevierde barman, Frank Meier, wordt gedwongen zich aan te passen aan deze nieuwe klantenkring van topcollaborateurs,  generaals en SS-officieren. Maar hij verbergt een geheim waar niemand achter mag komen: hij is Joods. Dat is het framework van deze schitterende debuutroman van Philippe Colin, beginnend in de gloriejaren van de Parijsse beau-monde en het beroemde internationale clientèle à la Hemingway en Scott Fitzgerald en eindigend in de beklemmende ondergangssfeer van een geterroriseerd en uitgehongerd Parijs dat door de Duitsers ontvlucht wordt, niet zonder nog enkele vreselijke herinneringen na te laten. Een plot dat van elke bladzijde een spanningsboog maakt.

Vrijwel alles speelt zich af in de bar van Frank Meier, die de Duitsers bedient met dezelfde elegantie als die waarmee hij Franse dandy’s als Sacha Guitry of collaborerende actrices als Arletty van dienst is. Maar de sfeer wordt steeds verstikkender. Met elk woord en elke glimlach voelt Frank dat de nazi’s zijn geheim naderen en ook dat van allerlei raadselachtige personages die in hun Ritz verblijven. Het vangnet sluit zich. Duizenden joden worden gedoprteerd. Toch weigert Frank te vluchten. Naar de buitenwereld toe is hij een lakei van de nazi’s, achter de schermen helpt hij joodse onderduikers. Onder hen een joodse vrouw van de upper-class, verslaafd aan morfine en dubbelzinnig in haar omgang met Frank, die er maar niet toe komt om zijn geheime liefde voor haar uit te spreken. Verraad, leugens en achterbaksheid verhogen de inzet voor de barman, waarbij Frank het lot altijd net een stap voor is. 

“De barman van de Ritz” onthult  daarmee ook een onverteld verhaal en de complexe relatie tussen collaborateurs, de bezetters en het verzet in het Parijs van 1940-1945.Collin schrijft mooi, zeer geritmeerd en met passend gebruik van citaten van zijn helden, waarvan er een in een fotokader achter Frank Meier’s bar hangt: Scott Fitzgerald, auteur van The Great Gatsby: “Men moet beseffen dat de dingen hopeloos zijn, en toch vastbesloten zijn om ze te veranderen”.